“Ludzie cały czas mówią mi, że nie wyglądam przyjaźnie i że zachowuję rezerwę. Zbytnio mi to nie przeszkadza – nie szukam kontaktów, jestem wycofany i … trzymam się na dystans. Ale myślę, że tak jest w porządku.”
W niedzielę 15 września tego roku, najprawdopodobniej w nocy we śnie, zmarł Ric Ocasek, lider nowofalowej, w późniejszym czasie pop rockowej i synthpopowej grupy The Cars. Jego ciało zostało znalezione po południu w prywatnym apartamencie Artysty, na Manhattanie w Nowym Jorku. Służby wezwane przez żonę muzyka (z którą od ponad dwóch lat był w separacji), znaną top modelkę Paulinę Porizkovą, stwierdziły zgon z przyczyn naturalnych. Nowojorski naczelny lekarz sądowy określił tę śmierć jako skutek “nadciśnieniowej i miażdżycowej choroby sercowo-naczyniowej”. Dodatkową przyczyną była także przewlekła obturacyjna choroba płuc.
Ric Ocasek (Richard Theodore Otcasek) urodził się w Baltimore w stanie Maryland w Stanach Zjednoczonych 23 marca 1944 roku (w tym wypadku istnieją pewne rozbieżności, jest to jednak najbardziej prawdopodobna data jego przyjścia na świat, chociaż w publicznych archiwach widnieje również rok 1949). W wieku 16 lat przeniósł się do Cliveland, gdzie ukończył szkołę średnią w 1963 roku. Rozpoczął studia na Bowling Green State University, które jednak porzucił by poświęcić się muzyce.
W 1965 roku Ocasek spotkał swoją bratnią muzyczną duszę – Benjamina Orzechowskiego, znanego bardziej jako Benjamin Orr, z którym wspólnie powołali do życia swój pierwszy zespół – ID Nirvana. W 1971 roku razem przenieśli się do Bostonu gdzie początkowo występowali w akustycznym duecie by wreszcie założyć folkowo-rockowy Milkwood (jedyny album w dorobku Milkwood zatytułowany “How’s The Weather?” ukazał się w 1973 roku). Kilka lat później dołączyli do zespołu Cap’n’Swing, z którego w 1976 roku wyłonił się The Cars.
The Cars działali w latach 1978-1988 w składzie: Rick Ocasek (główny wokalista, autor większości repertuaru grupy, gitarzysta), Benajmin Orr (gitara basowa także śpiew), Elliot Easton (gitara), Greg Hawkes (instrumenty klawiszowe, saksofon) i David Robinson (bębny). Wydali wtedy 6 albumów studyjnych, z których najpopularniejszy “Heartbeat City” w samych Stanach pokrył się czterokrotną platyną. To z tej płyty pochodzą największe przeboje zespołu – “You Might Think”, “Magic” oraz ten największy – “Drive” – autorstwa Ocaska, paradoksalnie zaśpiewany jednak przez Bena Orra.
The Cars rozpadli się w 1988 i od tamtej pory Ric utrzymywał, że już nigdy nie będą razem współpracować. W roku 2000 na raka trzustki zmarł Benjamin Orr. Pomimo wcześniejszych deklaracji The Cars wznowili na krótko działalność dziesięć lat później i w 2011 roku wydali swoją ostatnią płytę “Move Like This” odbywając przy tym krótkie tournee.
W kwietniu 2018 roku The Cars zostali zaproszeni do Rock’n’Roll Hall Of Fame. Podczas ceremonii zespół po raz ostatni wystąpił na żywo odając przy tym hołd zmarłemu przyjacielowi.
Ric Ocasek wydał siedem solowych albumów plus “Getchertiktz” (nagrany wspólnie z Alanem Vegę z Suicide i poetką Gillian McCain) , grał epizodycznie w filmach (“Made In Heaven” z 1987 czy rok później w “Hairspray” Johna Watersa gdzie wcielił się w rolę malarza beatnika). W 1993 roku wydał książkę ze zbiorem poezji a w 2012 “Lyrics and Prose” – kompletną antologię swoich tekstów. Próbował swoich sił także jako malarz, wystawiając publicznie prace w galeriach sztuki. Był także wziętym producentem muzycznym, produkował m.in. płyty legendarnego amerykańskiego duetu Suicide.
W najbliższą niedzielę 22 września w cyklu Retro Wave zaproszę Was do posłuchania wybranych nagrań z dorobku Rica Ocaska i Jego Samochodów. In memoriam.
Wiktor Janda
