WROCŁAW INDUSTRIAL FESTIVAL na swoje XX-lecie.

Po pandemicznej przerwie do życia powraca najważniejszy polski festiwal dedykowany wszelkim odmianom muzyce industrialnej. W tym roku Wrocław Industrial Festival obchodzi swój okrągły jubileusz. Pierwsza edycja imprezy miała miejsce dokładnie 20 lat temu.

Ponownie, głównie we wnętrzach Starego Klasztoru we Wrocławiu, wystąpi kilkunastu niezwykle interesujących wykonawców, wśród nich spora grupa także tych prezentowanych nie raz podczas kontrapunktowych wieczornych spotkaniach. Słuchaczy i sympatyków Kontrapunktu nie może tam po prostu zabraknąć. Główny organizator i zarazem dyrektor festiwalu odpowiedzialny za dobór zapraszanych artystów – Maciek Frett, znany Wam z takich projektów jak  Frett, Job Karma czy tworzony wspólnie z Mattem Howdenem 7JK, serdecznie zaprasza wszystkich pasjonatów niebanalnych brzmień, od czwartku do niedzieli, w dniach 4 – 7 listopada do Wrocławia.

Ważna informacja dotyczy karnetów zakupionych w roku ubiegłym, wszystkie zachowują ważność na tegoroczną edycję.  Bilety dostępne są w sklepie https://sklep.industrialart.eu 

Wykonawcy dzień pierwszy 04.11.2021 Czwartek

VOICES OF THE COSMOS

Voices Of The Cosmos  to projekt łączący naukę i sztukę, splatający ze sobą muzykę i astronomię. To projekt stworzony przez dwóch artystów dźwięku: Rafała Iwańskiego (muzyka znanego z grup HATI, Alameda 5, KAPITAL i Innercity Ensemble, solo występującego jako X-NAVI:ET) i Wojciecha Ziębę (solo występującego jako ELECTRIC URANUS) oraz astronoma Sebastiana Soberskiego, kierownika Planetarium i Obserwatorium Astronomicznego w Grudziądzu i radioastronoma w Instytucie Astronomii UMK w Piwnicach pod Toruniem. Voices Of The Cosmos skutecznie łączy osiągnięcia astronomii z muzyką elektroakustyczną. Twórcy korzystają z oryginalnych sygnałów pozaziemskich i dźwięków odbieranych przez radioteleskopy (np. pulsarów, magnetosferę planet, Słońce, zorzę polarna, maserów) oraz inne urządzenia radiowe, czasami korzystają z sonifikacji i archiwalnych nagrań z misji kosmicznych. Ścieżki instrumentalne zintegrowane z przetworzonymi rytmami i tonami “dźwięków kosmicznych” tworzone są za pomocą instrumentów elektronicznych, zarówno cyfrowych jak i analogowych, a także różnych obiektów akustycznych. Projekt był wielokrotnie prezentowany w instytucjach naukowych i na festiwalach muzycznych, w formie koncertów audiowizualnych, również w wersji rozszerzonej o wykłady astronomiczne i obserwacje nieba. Jest to unikatowa w Polsce inicjatywa, w której wykorzystuje się oryginalne zapisy przestrzeni kosmicznej.

VORTEX

Vortex to dark ambientowy projekt – założony w 2008 roku przez muzyka Marcusa Stigleggera. Muzyka Vortex to organiczne nagrania terenowe, etno perkusjonalia, pokłady gitarowych warstw (Olivier Freund z zespołu Mars) i mroczne drony.
Vortex znany jest z kinowej i epickiej aranżacji dźwięków akustycznych i elektronicznych, tworząc intensywną ścieżkę dźwiękową do „nieistniejącego filmu”. Ta muzyczna refleksja jawi się jako metafora portretu naszego niezrównoważonego, współczesnego świata. Vortex wydał dotychczas 6  albumów we francusko-kanadyjskiej wytwórni Cyclic Law. Najnowszy album nagrany jest wspólnie z niemiecko-grecką grupą Nam-khar (znaną również z koncertu na WIF). Tym razem Vortex zaprezentuje specjalny koncert będący soundtrackiem do niemego filmu HAXAN (1922).

Wykonawcy dzień drugi 05.11.2021 / Piątek

INNER VISION LAB

Inner Vision Laboratory (I.V.Lab) to istniejący od marca 2005 roku projekt muzyczny, za którym stoi artysta muzyk Karol Skrzypiec (ur. 1985, absolwent szkół muzycznych I i II stopnia w klasie fortepianu). Stylistycznie I.V.Lab można zaliczyć głównie do gatunku dark industrial ambient, jednakże w jego utworach odnaleźć można również elementy muzyki etnicznej, klasycznej i inspiracji zaczerpniętych z wielu innych sfer sztuki dźwiękowej. Pierwsze nagrania zaowocowały powstaniem albumu “Set Of Several Illustrations”, który ukazał się za pośrednictwem netlabelu Far From Showbiz, a kolejne płyty zespołu wydane zostały przez takie wytwórnie jak Rage In Eden, Zoharum, No Angels Productions czy Beast Of Prey. Projekt na kolejnych wydawnictwach ewoluował z prostych eksperymentów w stronę szeroko pojętej muzyki ilustracyjnej i konceptualnej. Utwory Inner Vision Laboratory powstają w oparciu o dźwięki syntezatorów, fortepianu, nagrań terenowych i sampli.

FRETT

Frett to solowy projekt Macieja Fretta, znanego z zespołów Job Karma i 7JK, kuratora i dyrektora festiwali Wrocław Industrial Festival, Podwodny Wrocław i Energia Dźwięku oraz organizatora koncertów pod szyldem Industrial Art, działającego na wrocławskiej scenie niezależnej od połowy lat 90. Na płycie „The World as a Hologram” (Ant-Zen, Gusstaff Records 2020) krwisty old school industrial zderza się czołowo ze stylistyką IDM/techno, tworząc surową paletę analogowych dźwięków opartych na tanecznych przemysłowo-plemiennych rytmach, przeszywaną bezdusznymi wokalami, z elementami noise i ambient. Koncert w ramach WIF będzie oprawiony tworzonymi na żywo wizualizacjami VJ Arka Bagińskiego.

TABOR RADOSTI

Nie jest łatwym zadaniem umiejętne połączenie industrialnej estetyki i inteligentnej muzyki tanecznej z etnicznymi i plemiennymi tradycjami dźwiękowymi – czeski projekt Tabor Radosti wychodzi jednak z tej próby zwycięsko. Pochodząca z czeskiego miasta Jihlava formacja powstała w 1992 roku jako Warsaw Ghetto, zmieniła jednak nazwę na Tábor Radosti w 1995 roku. Celem twórców formacji było stworzenie dźwiękowego hołdu dla pierwotnych religii naszych przodków, ich zapomnianego dorobku cywilizacyjnego i kulturowego. Jej członkowie inspirują się pismami George’a Orwella z jego przepowiednią wszechobecnego totalitaryzmu, dekadencji i upadku całej zachodniej cywilizacji, widząc podobieństwo jej historii z losem starożytnych Majów, Azteków, Sumerów czy Babilończyków. W swojej rytmicznej, opartej na dark ambiencie i IDM muzyce, ewokują szamańskie techniki transu, otwierające ludzkie umysły na odmienne stany świadomości. Hipnotyczne, oparte na wyrazistych bitach rytmy łączą się tu z kosmicznymi, syntetycznymi dźwiękami, a orkiestralne elementy mieszają się z orientalnymi melodiami. Tábor Radosti otwiera przed słuchaczami nowe, niezbadane światy, w których być może nadal zamieszkują duchy wymarłych cywilizacji.

FJERNLYS

Fjernlys z pewnoscia nie może być przedstawiany jako typowy reprezentant wytworni Loki Foundation, kojarzonej przede wszystkim z estetyką dark ambientu. Założycielem projektu jest Knut Enderlein, będący też członkiem Inade oraz Ex.order, którego wspierają Johannes Riedel z Circular i wokalistka występująca jako CKS, odpowiedzialna tu za aranżacje piosenek. W tym projekcie artyści stronią od dronów, ostrych dźwięków czy przesterowanych wokali, charakterystycznych dla jego macierzystych formacji. Muzyka jest lżejsza, bardziej elektroniczna, nieraz rytmiczna. Dużą rolę odgrywają wokale tworzące specyficzny klimat, podobny nieco do Predominance. Fani tego ostatniego na koncercie Fjernlys z pewnością znajdą coś dla siebie.

GENEVIÉVE PASQUIER

Geneviève Pasquier, członkini legendarnego niemieckiego industrialnego projektu Thorofon i udzielająca się również w formacjach Jägerblut czy UMB-Kollektif, wydała swój pierwszy solowy album w 2003 roku. Płyta “Virgin Thoughts” wywołała entuzjastyczne reakcje zarówno ze strony słuchaczy, jak i krytyków. Szybko została doceniona wykonywana przez wokalistkę oryginalna mieszanka elektronicznej i postindustrialnej muzyki z minimal electro sięgającym korzeniami lat osiemdziesiątych, uzupełniona jej chłodnym, uduchowionym głosem. Specyficzne brzmienie, wciąż rozwijane przez Geneviève, doprowadziły ją do podpisania kontraktu ze słynną wytwórnią Ant-Zen. Płyty, które ukazały się pod szyldem tej wytwórni – “Soap Bubble Factory” i “Virgin Pulses” – obok jej spektakularnych występów na żywo, uczyniły z niej jedną z najbardziej znanych kobiet na niwie industrialnego i noise’owego undergroundu. W 2009 roku artystka powróciła z płytą “Le Cabaret Moi”.
Początkowo twórczość Pasquier charakteryzowała się naznaczonym estetyką noisową industrialem i ambientowymi pejzażami dźwiękowymi, by później stopniowo zwrócić się w stronę minimal electro. Jej muzyka nie jest może lekkostrawna dla wszystkich, lecz z pewnością każdy uznać ją za fascynującą i oryginalną. Unikalny i pełen siły głos Geneviève jest jej cechą rozpoznawczą. Niewielu jest muzyków, którzy w tak   perfekcyjny sposób dokonali fuzji surowego, niemieckiego electro i industrialu z popową wrażliwością.

MONYA

Pochodząca z Polski Monya od ponad dekady mieszka w Berlinie, gdzie dała się poznać jako utalentowana producentka industrialnego techno. Mocne beaty, ciężka elektronika i przesterowane syntezatory tworzą osnowę jej tanecznych utworów.
Płyty artystki wydaje szanowany niemiecki label Hands, jego nakładem, jesienią 2021, ukaże się najnowszy album artystki.
Monya występowała w całej Europie, a także w Stanach Zjednoczonych, m.in na na Attension Festival, Perspectives Festival, Krake Festival. Współpracowała z cenionymi artystami: Perc, Bas Mooy, Rebekah, Steve Stoll, Jeroen Search i Mike Parker. W 2014 roku Monya powołała do życia własną wytwórnię płytową „Corresponding Positions”, w której wydała m.in: Bas Mooy, Umwelt, Electric Indigo, Marmo i Ethan Fawkes.

DIVE

Ukrywający się pod nazwą Dive – dobrze znany bywalcom WIF – Dirk Ivens ( The Klinik / Absolute Body Control / Sonar / Motor!k) jest bez wątpienia jednym z pionierów Electro Body Music stylu, który narodził się w Belgii w latach 80-tych i w znaczącym stopniu wpłynął na stylistykę zarówno muzyki elektronicznej jak i tanecznej. W tym czasie Ivens współtworzył kultową dla gatunku grupę The Klinik. W następnej dekadzie skupił się na pracy we własnej wytwórni płytowej Daft Records oraz twórczości w duecie Sonar i swoim solowym projekcie Dive, którego muzykę najprościej można określić jako mix minimalistycznych, hipnotycznych i rytmicznych beatów połączonych z przesterowanymi wokalami i tekstami traktującymi o nadziei, śmierci, miłości i strachu. Na scenie artysta uzbrojony jedynie w megafon i stroboskopy, tworzy przepełnione mocą, hałaśliwe, surowe i eksperymentalne widowisko, którym udowodnia zasadność idei, że mniej znaczy więcej.

WINTERKÄLTE

Kompleksowa architektura hipnotycznych dźwięków i rytmiki, nawracających w stałych interwałach – to wszystko w połączeniu z dudniącymi bitami definiuje unikalny styl formacji Winterkälte – styl wypełniony abstrakcyjną, dźwiękową agresją, której głównym celem jest system nerwowy słuchacza i jego połączenia neuronalne. Niszczący, bezlitosny rytm stopiony w jedność z ciężką elektroniką, tworzy pełną gwałtowności, przesterowaną i niejednolitą sferę hałasu. Ich muzyka czasami wydaje się być wcieleniem czystej formy całego industrialnego nurtu – długie, pełne negatywnych emocji, złowieszcze dźwięki nie pozostawiają słuchacza obojętnym. W utworach formacji nie ma miejsca na wytchnienie czy zadumę – to bezlitosny, radykalny atak dźwięków, który oddziaływa wręcz organicznie. Ta muzyka, oparta przede wszystkim na zniekształconym i przesterowanym bicie, nasycona koncepcjami związanymi ze środowiskiem naturalnym człowieka, to idealne wcielenie w życie idei rhythmic power noise. W twórczości Winterkälte nie ma śladu życia, nie ma wokalu, nie ma żadnych dźwięków instrumentalnych – jest za to agresywna i zintensyfikowana do granic percepcji ściana elektronicznego dźwięku, mechaniczny rytm, który dryfuje i rozwija się w utwory. To odpowiednia ścieżka dźwiękowa dla świata pełnego braku szacunku stechnologizowanych społeczeństw przełomu mileniów dla natury.

Dzień trzeci 06.11.2021 / Sobota

DID

Projekt Hani Piosik. Od ponad dziesięciu lat współpracuje z przedstawicielami różnych gatunków muzycznych, uczestniczyła w międzynarodowych festiwalach (m.in. Garbicz Festival, Soundrive, Spring Break, Festiwal Przemiany CN Kopernik), hacklabach i rezydencjach artystycznych (t.j. WISP LABORATORY LEIPZIG, czy Ortsgespraeche/ Goethe Institut). Jej główną pasją jest poszukiwanie dźwiękowych anomalii. Wynikiem jednego z eksperymentów nad dźwiękiem jest „Life Is A Ping Pong Delay” (LP, Gusstaff Records 2019);  będący dywagacją na temat zjawiska cykliczności we wszechświecie. Jesienią ukaże się kolejny solowy album – “End Of Xibalba” (Xibalba- mitologiczne miejsce strachu)- będący przestrzenną muzyką medytacyjną, z pogranicza gatunków drone/ambient. Warstwie muzycznej towarzyszy wokalna opowieść, która prowadzi słuchaczy przez osobliwe korytarze ich wnętrz. Kłopotliwy mógłby wydawać się fakt, że opowieść prowadzona jest w języku, który na dobrą sprawę nie istnieje a być może to odarcie historii ze współcześnie znanych słów przybliża do zrozumienia tego, co naprawdę istotne dla indywidualnego odbiorcy.

FLINT GLASS

Flint Glass to nazwa powstałego w 1999 roku jednoosobowego projektu paryskiego muzyka Gwenna Trémorina, który w swojej twórczości eksploruje mroczne obszary elektroniki. Krytycy doceniają jego innowacyjne podejście w dziedzinie stylizacji dźwięku – artysta swobodnie i z polotem łączy takie gatunki jak: elektronika, rhythmic noise i dark ambient. Gwenn Trémorin to nie tylko muzyk i producent – jest też założycielem francuskiego wydawnictwa Brume Records, prezentującego eksperymentalną elektronikę a także połową duetu Tzolk’in. Muzyka Flint Glass jest odczuwana podskórnie, kształtuje fantastyczne obrazy, poprzez inteligentne wykorzystanie sampli, rytmu i bitów, jest wyzwaniem dla przyzwyczajeń odbiorców. Można w niej odnaleźć rożne wpływy – od ambientu lat 90-tych, poprzez przeróżne postacie IDM aż po tribal industrial i elementy rhythmic noise. Koncert Flint Glass na WIF, będzie połączony z premierą jego najnowszego albumu zatytułowanego „Azatoth” inspirowanego przerażającymi historiami H.P Lovecrafta.

SALT

Stefan Alt aka Salt jest artystą wizualnym, producentem muzycznym i szefem legendarnej (założonej w 1993 r.), wpływowej  wytwórni płytowej Ant-Zen. Fani doskonale wiedzą, że od czasu do czasu Salt uczestniczy też w projektach muzycznych, głównie jako współpracownik czy producent. Ostatnio zaskoczył jednak świat muzyki, wypuszczając dwa pełnowymiarowe solowe albumy. 
Oddaje w nich m.in hołd życiu w chwili obecnej, w tym właśnie momencie, który nigdy już się nie powtórzy. Ta sama grupa ludzi może ponownie zebrać się w tym samym miejscu, ale konkretne poprzednie zgromadzenie nigdy nie zostanie powtórzone, a zatem każda chwila zawsze pozostaje jedynym w życiu doświadczeniem, którym należy się cieszyć i cenić. To uniwersalne pozytywne przesłanie wywodzi się oczywiście z dalekowschodnich tradycji.
Muzyka oferowane przez Salt łączy w sobie niepowtarzalną, urzekającą atmosferę, psychodeliczny urok, wybrzmiewają w niej nawet okazjonalne melodie a wszystko podlane jest analogowym hałasem. Salt występuje publicznie niezwykle rzadko, koncert w ramach WIF będzie zatem niepowtarzalną okazji aby zobaczyć na żywo tego legendarnego artystę. Na scenie w sali Gotyckiej wspierać go będzie Dan Courtman (ex-Thorofon, Kommando, Dogpop).

THE DEVIL AND THE UNIVERSE

Grupę tworzy trzech muzyków-przyajciół:  Ashley Dayour (leader grupy Whispers in the Shadow), David Pfister (ex-Die Buben im Pelz) oraz Stefan Elsbacher. Ich muzyka to oryginalny miks różnych stylów, dźwięków i nastrojów. Plemienne bębny spotykają się tu z elektroniką lat 80-tych, industrialne beaty przenikają bliskowschodnie perkusjonalia. To ścieżka dźwiękowa towarzysząca marzeniom o nieznanej przyszłości. Nazwa zespołu odwołuje się kart Tarota Thota słynnego angielskiego okultysty A. Crowleya.
Do tej pory wydali 5 albumów dla wpływowej berlińskiej wytwórni Aufnahme + Wiedergabe, najnowszy album „Koziołków” ukaże się na początku 2022 roku.

FEINE TRINKERS BEI PINKELS DAHEIM

Projekt Jurgena Eberharda (ur. 1966) – muzyka pochodzącego z Bremen. Muzyką eksperymentalną zajmuje się od 1989 roku. Na swoim koncie posiada wiele publikacji: na płytach CD, kasetach oraz wydawnictwach winylowych, ukazujących się dla Audiofile Tapes (USA), Vinyl Communication (USA), Drone Records (Germany), White Rabbit Records (Germany) i Silken Tofue (Belgium). Znany jest również ze współpracy z innymi zespołami z rodzinnego miasta: Troum, Maeror Tri, B-tong, 1000 Schoen, All Sides. Do komponowania i aranżowania muzyki, oprócz klasycznego dla gatunku drone zestawu, używa dźwięków różnych zabawek, urządzeń domowego użytku, chemikaliów, które odpowiednio do własnych potrzeb modyfikuje. Jego muzykę najlepiej określa sformułowanie: The heavy psycho-acoustic sound!

SUICIDE COMMANDO

W ciągu ostatnich 30 lat belgijski weteran EBM Johan Van Roy aka Suicide Commando bombardował nas licznymi klubowymi hitami, takimi jak “Bind, Torture, Kill”, “hellraiser”, “Die Motherfucker die”, “Cause of Death: Suicide”, “Dein herz, meine gier” i wieloma innymi masywnymi parkietowymi szlagierami. Niewiele zespołów na scenie może pochwalić się równie długą listą dance floorowych przebojów.
Ale być może niektórzy nie wiedzą, że historia Suicide Commando zaczęła się na długo przed rokiem 1995, kiedy to ich pierwszy duży hit „See You in Hell” szturmem podbił niemieckie kluby i listy przebojów.
Suicide Commando specjalnym koncertem na WIF powraca do swoich korzeni i zaprezentuje TYLKO stary materiał z pierwszych albumów, a więc w zasadzie wszystko to co wydarzyło się przed erą „See You in Hell”. Większość tych utworów ma blisko 30 lat, nie oczekuj więc żadnego nowego materiału, nie oczekuj żadnych klubowych hitów z ostatnich lat, dołącz do podróży w czasie, do wczesnych lat dziewięćdziesiątych i korzeni Suicide Commando i poznaj oldschoolowe hity, takie jak “Save me”, “Murder”, “Traumatize” albo “Necrophilia”. Będzie to JEDYNY vintage show w tym roku, więc nie przegap tego.

HUMAN LARVAE

Założony w 2005 roku w Berlinie jednoosobowy projekt Human Larvae niewątpliwie odcisnął swoje piętno w przemysłowej estetyce tworząc ściany dźwięku będące składową wielu podgatunków: death industrial, power electronics i noise. Każda kolejna płyta artysty opowiada własną historię, jej tematami są: depresja, upadek duchowy, pożądanie i ciągłe poszukiwania własnej ścieżki. Human Larvae zagrał wiele koncertów w całej Europie, koncert na WIF będzie pierwszym występem artysty w Polsce.

KOLLAPS

Koncerty Kollaps w Europie kilka lat temu wystarczyły, aby zespół zwrócił na siebie szerszą uwagę. Ich występy nie pozostawiły nikogo obojętnym. Masywna ściana zorganizowanego hałasu generowana przez trzyosobowy zespół (perkusja, bass i wokal) plus adekwatna doza elektroniki są w stanie wytworzyć katarktyczne jakości.  Kollaps nie przyczynia się do upadku, zamiast tego tworzy porywające widowiska, nie pozostawiające nikogo obojętnymi. Brzmieniowym odniesieniem Kollaps może być twórczość Controlled Bleeeding czy Skin Chamber, dalekimi punktami orientacyjnymi mogą zostać określone grupy F/i czy Boy Dirt Car. Ale to przede wszystkim ekstremalnie ekspresyjne występy zdobyły im uznanie. Nowy album Kollaps zostanie wydany na początku 2022 r. nakładem Cold Spring Records.

Dzień czwarty 7.11.2021 / Niedziela

BANG-UTOT

Ciemne etniczne i plemienne rytmy połączone z ciężkimi dubami, od których wieje syberyjskim chłodem. Improwizowane surrealistyczne kolaże dźwiękowe wymieszane na dadaistyczną modłę z zaskakującymi samplami. Powolne industrialne bity na tle gęstych elektronicznych faktur. Rytualne techno sięgające głęboko do jądra rdzennych kultur z różnych części świata. To wszystko jest próbą dźwiękowego oddania dziwnych, często niewyjaśnionych fenomenów ludzkich zachowań, zwanych przez antropologów medycznych i psychiatrów międzykulturowych „zespołami uwarunkowanymi kulturowo”, które występują tylko i wyłącznie na danym obszarze geograficznym i w obrębie jednej, określonej kultury. Tak najprościej można opisać ideę stojącą za Bang-utot – nowym muzycznym przedsięwzięciem Rafała Jęczmyka, znanego też z projektu Emma Zunz. Koncerty projektu to nie tylko same dźwięki – każdemu koncertowi towarzyszy też krótki wykład nakreślający antropologiczne tło każdego utworu-słuchowiska.

SZNUR

Power elektroniczny atak na zmysły. Antymuzyczny destrukcjonizm generowany przez własnoręcznie wykonane narzędzia i przetworzony głos. Metody są proste i radykalne ale trwające zwykle kilkanaście minut publiczne wystąpienia duetu Sznur posiadają niezwykłą siłę.

WHALESONG

Polska grupa wymykająca się wszelkim możliwym szufladkom muzycznym – atakująca ciężarem brzmienia, transowością i przytłaczającymi, nieraz trwającymi kilkanaście minut kompozycjami. Grupa korzysta z szerokiego instrumentarium – wśród nich są: gong, cymbały, dzwony rurowe, a także przedmioty natury przemysłowej – kawałki blach czy piły tarczowe. Zespół obecnie promuje swój najnowszy dwupłytowy album ‘Radiance of a Thousand Suns’ nagrany we współpracy z Thorem Harrisem (Swans, Wrekmeister Harmonies), Wacławem Kiełtyką (Decapitated, Machine Head), Aleksandrem Papierzem (Sigihl) i wibrafonistą Tomaszem Heriszem. Ich muzyka może spodobać się fanom Swans, Einstürzende Neubauten, Glenn Branca, Neurosis i Dead Can Dance.