„Face” (Twarz) to multimedialny performance na głos, skrzypce, fortepian, flety proste, elektronikę i wizualizacje wideo, bazujący na oprogramowaniu do rozpoznawania twarzy i emocji. Sześcioczęściowa kompozycja jest doświadczeniem przeprowadzanym na tym, jak widzimy sami siebie i siebie nawzajem, poprzez ciągłą zmianę znajomej powierzchni twarzy, tworzenie jej odmiennego wyobrażenia, alternatywnych portretów kreślonych obrazem i dźwiękiem. „Face” jest wynikiem poszukiwań poezji i piękna które, jak to często bywa, kryje się za mogącym budzić wątpliwości rozwojem i postępem w dziedzinie analizy ludzkiego oblicza. Utwór porusza się między stosowaną na początku XX wieku problematyczną praktyką antropometrii a obecnym wykorzystaniem oprogramowania do detekcji i analizy emocji na podstawie statycznych i dynamicznych obrazów mimiki ludzkiej twarzy, od towarzyszącego nam od zawsze naturalnego aspektu naszego życia po stan, w którym odczytywanie wyrazu twarzy jest całkowicie zautomatyzowane – pozbawione niejednoznaczności, z wyeliminowaną ludzką intuicyjną percepcją. Czytaj więcej